YENİDEN DOĞUŞ

Yıllardır kimse bakmamış bu bahçeye. Ama işte
bu yıl -- Mayıs'ta mı, Haziran'da mı? -- kendiliğinden
         açmaya başlamış çiçekler,
parmaklıklara kadar coşmuş -- binlerce gül,
karanfil, binlerce sardunya, kokulu burçak --
mor, turuncu, yeşil, kırmızı, sarı,
renk renk, dal dal; öyle çok, öyle güzel ki,
         süzgeçli kovasıyla
yeniden geliyor kadın -- güzelleşmiş, dingin,
anlatılmaz bir güvenlik içinde. Ve bahçe örtüyor
         kadını
omuzlarına kadar, sarıp içine alıyor büsbütün
havaya kaldırıyor kollarında. Sonra biz geliyoruz,
        tam öğleüzeri,
bahçeyle kovalı kadın göğe yükseliyor
ve başımızı kaldırdığımızda, birkaç damla su damlıyor
kovanın süzgecinden usulca yanaklarımıza, çenelerimize
        ve dudaklarımıza.

YANNİS RİTSOS