SONNET II

Bir ihtiyarlıktır birgün aldığında sizi
Mumla ocak başında yün eğireceksiniz,
Anıp mısralarımı coşup diyeceksiniz:
"Güzellik çağımda Ronsard ne çok övdü beni."

Ama kimse olmayacak duyan sesinizi,
Yorulmuş ve çoktan uyuklayan hizmetçiniz
Kalkacak yerinden Ronsard adı geçer geçmez
Kutsayacak ölümsüz övgüler isminizi.

O zaman beni toprak olmuş bulacaksınız,
Habersiz bedenimde bir rahat uykularda;
Sizse iki büklüm ihtiyar ocak başında,

Aşkıma, boş kurumunuza yanacaksınız.
Beni dinlerseniz yaşamaya bakın hemen:
Gün bugün gülüp eğlenin daha vakitken.

Pierre de Ronsard