ÖZLEM

Yol bulup kurtulabilseydim,
Şu derin vadiden
Soğuk sisler içinden çıkabilseydim
Ne kadar mutlu olurdum ben!
Karşımda durmakta güzel tepeler,
Sonsuza dek yeşil, sonsuza dek gençlik dolu.
Kolum, kanadım olsaydı eğer,
Uçardım o yeşil dağlara doğru.

Ahenkli sesler çınlıyor kulağıma;
Tanrısal huzurun tatlı nidaları,
Ve hafif bir rüzgar taşıyor bana,
Ruhumun dermanı hoş kokuları.
Uzaktan görünüyor altın meyveler,
Parlıyor sık yapraklar arasından,
Ve orada açan tüm çiçekler,
Hiç solmazmış kışların soğuklarından.

Kimbilir yaşamak ne kadar güzel
O sonsuz güneşin ışıklarında!
Ve karşı tepelerden esip gelen yel
Ferahlatır insanı herhalde o da
Fakat beni durduran coşkun bir su var,
Öfkeden kudurmuş azgın akıyor,
Delice kabaran, coşkun dalgalar,
Ruhuma korkunç bir dehşet saçıyor.

Uzakta bir sandal çarptı gözüme,
Fakat, yazık! İçinde yoktur sahibi
Hadi gel, bin sandala, çekinme!
Yelkenleri rüzgarla canlanmış sanki.
Cesaret etmeli, inanmalısın kendine
İlahlar vermezler asla rehine
Ulaştırır seni yalnız mucize
O güzel, harika memleketine.

Friedrich von Schiller