YENİ YETME

Bir yaz -onaltı yaşımdaydım- bir garip ses geldi
	kulaklarıma
Ansıyorum, deniz kıyısındaydı, bir iskelet gibi kumsalda
	bırakılmış bir sandalın iskeleti ve kırmızı
	ağları arasında.
Sese yaklaşmak istedim kulağımı kuma yapıştırarak.
Ses kayboldu.
Ama bir akan yıldız
Sanki ilk görüyordum bir akan yıldızı ve dalganın
	tozunun dudaklarımda.
İşte o gece, ağaçların kökleri bir daha gelmediler.
Ertesi gün bir yolculuk sayfalarını açtı içimde ve lapandı
	bir resimli kitap gibi.

Her akşam sahile gitmek istedim
İlkin sahili öğrenmek ve gitmek sonra da kıyı boyunca.
Üçüncü gün, bir kız sevdim tepenin üstünde;
Bir beyaz evi vardı küçük, bir dağ kilisesi gibi, bir yaşlı
	annesi pencere, bir örgünün üstüne eğilmiş
	gözlükler ve hep suskun,
Bir fesleğen saksısı, bir karanfil saksısı.
Sanırım adı Vasso, Phrosso ya da Bilio'ydu.
Böylece unuttum denizi.

Ekim ayının pazartesi günü
Kırık vir testi buldum beyaz evin önünde
Vasso'nun (hadi öyle diyelim) siyah bir elbisesi, dağınıktı
	saçları, gözleri kırmızıydı.
Sorunca olan biteni:
"Annem öldü, doktor dedi ki temellere siyah bir horoz
	kesmediğimiz için ölmüş...Burada nerde bulunur
	siyah horoz...sadece beyazlar ve kümes
	hayvanları, tüyleri yolunmuş satılır o da pazarda..."
Hüznü ve ölümü hiç böyle düşünmüyordum.
Ayrıldım ordan ve denize yöneldim
gece, Saint-Nicolas köprüsünde
Çok yaşlı bir zeytin ağacının ağladığını düşümde gördüm.



Yorgo SEFERİS