SONNET XXIII


Özbeöz kendi fırçasından çıkma Doğa'nın, bir kadın yüzü 
Var sende, ey tutkumun Efendisi-Ecesi! 
Bir kadının yumuşak yüreği sendeki, üstelik, 
Değişkenlik, vefasızlık bilmiyor, kaypak kadınlar gibi. 
Onlarınkinden parlak gözlerin, ve o kadar yalan değil oynaklığında, 

Hangi nesneye baksa, yaldızlar, parlatıyor. 
Elvan elvan bir kişisin, toplamışsın renkten yana ne varsa, 
Erkeklerin gözünü alıyor, ruhlarını çeliyorsun kadınların. 
Hem ilkin kadın yaratılmışsın sen; ne var ki, 
Biçim verirken sana, ateşin sarıverince Doğa'yı da, 
Beni senden etti, fazladan kattığıyla, 
iş yaptı, eklemese de olacak bir şeyi eklemekle. 
Ama madem kadınların zevki için çıkardı sende bunu, 
Sevgin benim olsun onlara kalsın sevişmenin tadı. 


William Shakespeare