AŞK

Gökmavisi bir giysiydi ruhum;
deniz kıyısında bir kayaya astım onu
ve çırıçıplak sana koştum, bir kadın gibi.
Ve kadın gibi masana oturdum
bir çanak şarap içtim ve soldum gül kokularını.
Beni güzel buldun, birine benzettin düşlerindeki,
unuttum her şeyi, çocukluğumu, yurdumu unuttum,
okşamalarınla beni tutsak aldığını biliyordum yalnız.
Ve sen gülerek bir ayna çıkardın, bakmamı istedin.
Yorgun omuzlarımı gördüm, parçalanıp dağıldığımı,
hasta güzelliğimi gördüm ve bittiğini yavaşça.
Oh, sar beni kollarınla sımsıkı, hiçbir şeye ihtiyacım olmasın.

Edith Södergan