HAVALAR SERİNLİYOR

               -I-

Havalar serinliyor akşama doğru...
Elimin sıcaklığını iç,
elimin içinden akan ilkyazın ateşini.
Tut elimi, beyaz kollarımı
tut, dar omuzlarımdan akan özlemi...
Ne hoş olacak duyumsamak
tek bir gece bile olsa, bu geceki gibi,
dilinin memelerimin üstünde dolaşmasını.

               -II-

Aşkının kırmızı gülünü savurdun
benim beyaz kucağıma--
ama senin sevda gülün büküyor boynunu artık...
Ey, soğuk gözlü kral
uzattığın tacı alıyorum,
başım ağırlaşıyor ve düşüyor göğsümün üstüne.

                -III-

Erkeğimi ilk kez bugün gördüm,
hemen tanıdım, sarsılarak.
Elinin ağırlığı çelimsiz kollarımda...
Nerede benim hep çınlayan bakire kahkalarım,
o dikbaşlı kadın özgürlüğüm?
Şimdi de titreyen gövdemi sardı kollarıyla,
gerçeğin zorlu sesini duyuyorum
o benim ince, ipince düşüncelerime karışan.

                -IV-

Bir çiçek aradın
bir yemiş buldun.
Bir pınar aradın
bir deniz buldun.
Bir kadın aradın
bir can buldun--

Düşkırıklığına mı uğradın ?

Edith Södergran