BİR ŞEHRİN DÜŞÜŞÜ

Duvarlardaki bütün afişler
Sokaklardaki bütün bildiriler
Yırtılıp parçalanmış ya da boyaları akıyor yağmurdan,
Yazıları silinmiş gözyaşlarıyla,
Gövdesinden soyulan deriler
Yengi kazanmış kasırgada.

Ayakların inlettiği, tunç gırtlakların kükrediği
Salondaki bütün o kahramanların adları,
FOX ile LORCA'nın tarihe dönüştüğü duvarlarda,
Şimdi öfkeyle bir bir silinmiş
Ya da toza teslim etmişler tozlarını,
Altın övgülerden yoksun bırakılmışlar.

Bütün o nişanlar ve selam duruşlar
Göğüslerden ve ellerden koparılmış
Ya üstlerindeki insan çullarıyla bir yana fırlatılmış
Ya da aklın en derin çukuruna atılmış
Bir gülümsemeyle kıyıya sürüklemiş
galipleri getiren dalgaların akıntısında.

Öğrenilen bütün dersler, unutulmuş;
Okumayı öğrenen gençler, şimdi
Kör ediyorlar gözlerini eskimiş bir filmle;
Kendini eşeğin anırmasına kaptırmış köylü
Yeniden tökezleyen bir türkü tutturmuş;
Artık yalnız unutmayı hatırlıyorlar.

Ama bir yerde bir sözcük direniyor
Bir kafatasının o yüce kapısında, ve köşesinde
Parıltısı karartılmaz bir gözün
Bir ihtiyarın belleği sıçrıyor bir çocuğa
- Bir kıvılcım o güç dolu günlerden,
Ve çocuk acıklı bir oyuncak gibi saklıyor o kıvılcımı.




Stephen Spender