TARİH ÜSTÜNE

I
Bir Mart günü denize iniyorum ve
dinliyorum.
Buzlar gökyüzü gibi mavi. Güneşte
parçalanıyorlar.
Güneş de fısıldıyor bir mikrofondan
buzun örtüsü
             altında.
Çağıldıyor ve köpürüyor. Ve sanki birisi
bir çarşaf
             silkeliyor 
             uzakta.
Her şey tarih gibi: Bizim şimdiki
Zamanımız. Örtülmüş,
             dinliyoruz.



II
Parçalanmak üzere olan uçan adalar gibi
toplantılar...
Sonra : sarsılan uzun bir uzlaşmakar 
köprüsü.
Bütün gidişgeliş ordan geçecek,
yıldızların altında,
doğmamış soluk yüzlerin altında,
boşluğa sürgün, pirinç taneleri gibi adsız.



III
Goethe Afrika'yı dolaşmış "26" da
Gide'in kılığına girip
            ve her şeyi
            görmüş.
Bazı yüzler gördükleri herşeyden daha
açık seçik olurlar
      ölümden sonra.
Cezayir'den günlük haberler
okunduğunda,
biri dışında bütün pencereleri karartılmış
büyük bir ev
            belirdi.
Ve biz Dreyfus'ün yüzünü gördük orada.



IV
Köktenciyle tepkici birlikte yaşıyorlar
mutsuz bir evliliği 
                sürdürür gibi,
birbirinin biçimini alarak, birbirine
bağımlı.
Ama onların çocukları olan biz,
kopmalıyız onlardan.
Her sorun kendi diliyle haykırır.
Bir tazı gibi koşar gerçeğin iz bıraktığı 
yere.


V
Binaların az ötesinde bir açıklıkta
atılmış bir gazete parçası kaldı yerde
aylarca.
           olaylarla dolu.
Şimdi yıpranıyor gündüz gece yağmurda
ve güneşte,
bir bitkiye, lahanay dönüşmek, toprağa 
karışmak 
           üzere.
Tıpkı belleğin yavaş yavaş kendimize
dönüştüğü gibi.


Thomas Tranströmer