YOL

Sabahın ikisi: ay ışığı. tren durmuş kırların
ortasında. Uzakta yanıp sönen ışıkları bir
kasabanın,
donuk donuk göz kırpıyorlar ufukta.

Tıpkı insanın düşünde derinlere dalıp da
odasına döndüğü zaman,
gittiği yere gittiğini hiç hatırlayamayacağı
gibi.

Ya da insan ağır hasta yatarken nasıl yanıp
sönen
kıvılcımlara, bir kaynaşmaya dönerse
günleri
belli belirsiz ve donuk, ufukta.

Thomas Tranströmer