---------------
                             Zette Schierno için

Ne çok yürüdük o gece gözlerimiz ayın görkemli
parlaklığında.

İlerliyorduk. Ne bir yankı ne bir gölge yolun
billuru üstünde ilerliyorduk yine de bir çığlık
ne bir korku aşağıda sel boğazlarında ne bir
yankı ne bir tehlike
yukarıda kayaların çatısı altında. Yürüyorduk
durmaksızın ve hep o yok olmuş ses devinim
koku vardı karşımıza çıkan masalda destanda
donup kalmış tarihöncesi ordularına benzer
ormanlarda.

Ne çok yürüdük o gece gözlerimiz ayın görkemli
parlaklığında
    güneşin sonsuza dek sürecek yolculuğu boyunca.
.
.
.-------------------
.
.
Ne çok baktık birbirimize gülümseyerek
kesinliğin kılıcı bir ant gibi dururken aramızda
ve başımızın üstünde o tek gökyüzü çaresiz bir 
sevinç çölüne benzer kumu bile boşalmış kuşları
uçmuş.
.
.
.-------------------
.
.
Pencerede çıplak yakalıyordu seni şafak ve işte
o zaman çayırların mutlu gölgeliğinden güneş
tayları ayaklandırıyordu gözlerin

Andre Verdet