DİLEK

Ah! Yarenler! İlk sevgililer! Ve çiçek tenler
Saçların altın rengi, gök rengi bakışların,
Kendiliğinden doğan ürkek okşayışların
Korkuyla dokunduğu sevgili toy bedenler!

Yazık! Uzaklarda mı o kıvançlı, saf günler?
Herşey ilkbaharına doğru çılgınlıkların
Kanatlanıp uçtu mu? Sonsuz acılarımın
Hüznümün, kıvancımın kışları birer birer!

İşte yapayalnızım ürkek ve yapayalnız,
Umutsuz, garip bir öksüz misali ablasız,
Daha çok üşüyorum ak saçlı bir adamdan.

Sen ey bizi ısıtan nazlı sevda kadını
Tatlı, düşünceli, esmer ve asla şaşmayan,
Ve bazan bir çocuk gibi öpen alnımızı!



Paul Verlaine