ÜÇ YIL SONRA

Çürümüş dar kapıyı açtım ardına kadar,
Günün ilk ışığıyla her sabah aydınlanan
Nemli bir kıvılcımla çiçeği pul pul yanan
Küçük bahçeye girdim yüreğimde anılar.

Herşey yerli yerinde: o delişmen asmalar,
Sevimli çardak, iskemleler Hint kamışından...
Yaşlı adam, tükenmeyen hüznünü yakınan,
Fıskiyeden gümüş bir sesle dökülen sular.

Yine eskisi gibi titriyor tomurcuklar,
Ve rüzgarlarda salınıyor iri zambaklar,
Gidip gelen her tarlakuşu tanıyor beni.

Ayakta bekler buldum, yeşil yolun sonunda
Alçıları dökülmüş Velléda heykelini
Muhabbet çiçeğinin yaban kokularında.


Paul Verlaine