ÜÇ DAKİKALIK GERÇEK Bu şiir Küba'nın bir ulusal kahramanı olan Jose-Antonio Echevarria'nın anısına adandı. Arkadaşları ona, İspanyolca "elma" anlamına gelen MANZANA adını takmışlardı. Bir delikanlı vardı Manzana adında, Bir saydam kaynaktı gözleri uğultuluydu yüreği tıpkı bir tavanarası gibi güvercinlerin, gitarların, tabloların, tıkabasa doldurduğu. Severdi mısır yemesini çıtırdatarak, bayılırdı beyzbol oynamaya, bayılırdı çocuklara, kuşlara ve, çılgın kasırgasında bir paçanganın eriyip biterdi kaşları altındaki iki tansığın bakışlarına. Ama bir delikanlı vardı Manzana adından, bir çocuğa benzerdi ama yalımlanırdı yüreği iğrenme ve bunaltıyla ne zaman karşılaşsa sözde sofularla ve aldatmayla. Oysa, o sıralar Küba'da binlerce maskeyle bezenmişti salonlarda kol gezerdi yalan ve, bir kral gibi kurulurdu Başkan'ın arabasında. Sütun sürun doldururdu gazeteleri utanmadan, ve günün ışımasıyla birlikte rock'n roll' la karışık fışkırırdı radyo istasyonlarından yalan. Ve işte o zaman Manzana adlı delikanlı ün için değil şan için değil sadece herkes, sadece gerçeği görsün diye Küba'da, ele geçirmeye karar verdi radyo vericisini. Ve, arkadaşlarıyla birlikte elde tabanca daldı oraya, aldı mikrofonu elinden bir güzel şarkıcının, ve onun sesi- cesaret ve inanç- yani sesi Küba'nın anlattı gerçeği halka. Üç dakika, fazla değil! O kadar! Yalnızca üç dakika! Ve sonra bir silah sesi, sessizlik sonra. Bu tamamlanmayan söyleve son noktasını koydu Batista'nın kurşunu. Ve, tekrar bir rock'n roll başladı şen şakrak, ve o, o anda ölümsüz, vermiş hayatını üç dakikalık gerçek için yatıyor, genç ve mutlu. Sözüm sanadır dünya gençliği! ülkende egemen olursa yalan, gazetelerde boy gösterirse hiç durmadan Gençlik! Manzana'yı hatırla! İnsan dediğin böyle yaşamalı ve eğlenmesi gerek dalga geçerek. Ölüme yürümek unutup huzuru rahatı. Ama söylemek üç dakika bile olsa gerçeği söylemek gerek! Üç dakika olsun, yeter! Sonra, ölüm hoş gelir sefa gelir. Yevgeni Yevtuşenko