Salvatore Quasimodo
(1901-1968)
Çağdaş İtalyan şiirinin
doruklarından biri olan Salvatore Quasimodo'nun
ilk dönem şiirleri doğrudan Hermetik şiir akımına
bağlıdır ama öbür Hermetik şairlere göre
İtalya'da çok daha yaygın bir okur kitlesi
bulmuştur. Quasimodo Hermetikler ve karşıtları
arasındaki polemiğin merkezinde kalarak, bu çatışmadan
İtalyan şiirinin en güçlü temsilcilerinden
bir olarak çıktı. İkinci Dünya Savaşının
etkileri Quasimodo'nun şiirinin de değişmesine
yol açtı. Çağımızın ikilemini derinden
kavrayan şair, savaşın getirdiği yeni
sorunları dokunaklı bir dil ile anlattı.
Quasimodo'nun gerçekci üslubu, doğduğu
Sicilya toprağının doğa görüntüleri,
insanları, anılarıyla donanmıştır. Ona göre
şiir güzelliği temsil ettiği için ahlak
demektir. Şairin yaşadığı toplum üzerinde
tartışılmaz etkisi vardır, bunun için
kendini yaşadığı yerden ve zamandan ayrı
tutamaz.
Ağaç
Albis'te Pazar
İçin Amin
Anılarımızda
Ölüm Yok
Ayın ve
Yanardağların Tanıklığında
Ayna
Benide Bırakıyor
Dostlarım
Beyazlar
Giyinmişsin
Bir Yaşam
Diliyorsun
Çağımın İnsanı
Dar Sokak
Ermişin Kül
Kavanozunda Dönüşüm
Eski Kış
Gece Kuşlarının
Sığınağı
Geceye
Geri Dönüşler
Gözleri Açık
Yattığı Ölülerin
Hiç Kimse
Ilaria Del
Caretto'nun Yontusu Önünde
Kısa Eğrisi
Yaşamın
Kilisesiz Bir
Rahibin Yakınması
Ne Dersin Rüzgarların
Çobanı?
Okaliptus
Otun Dinlenmesi
Ölü Gitarlar
Ölüler
Şiirin Doğuşu
Yağmura Yakarış
Yükselirken Gün
|
